1874 yılı başında Gedikpaşa Tiyatrosu’nda izleyiciyle buluşan Zavallı Çocuk piyesinde Namık Kemal, on dokuz yaşında tıp öğrenimi gören ve amcasının yanında kalan Ata ile on dört yaşındaki kuzeni Şefika arasındaki aşkı anlatır. Oyunda bu iki genç arasındaki aşk ve bu iki gencin ailevi baskılara boyun eğişi konu edilmektedir. Zavallı Çocuk'ta o dönem Osmanlı toplumunun en küçük birimi olan ailede gözlemlenen büyük sorunlar yer almaktadır. Namık Kemal’in “vatan,” “hürriyet” gibi büyük ve önemli kavramlar ile toplumsal konular üzerine kurulu edebî anlayışında, küçük ve bireysel meselelere odaklanan bir istisna sayılabilecek Zavallı Çocuk Osmanlı toplum yapısına ilişkin de bir eleştiri içermektedir. İlk olarak 1873 yılında yayımlanan Zavallı Çocuk oyunu, Boğaziçi Üniversitesi’nde Türk Dili dersleri veren Esra Demirkoparan tarafından yayına hazırlanmıştır. Editörlüğünü ise aynı üniversitenin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde öğretim üyesi Tülay Gençtürk Demircioğlu gerçekleştirmiştir. Eserin bu baskısı, dönemin diline ve ruhuna olabildiğince uygun, fakat günümüz okuru için de anlaşılabilir olması amaçlanarak hazırlanmıştır.. (Arka Kapaktan)
