Sadece kadınların ayaklarının bastığı yerde açan güller… Hayalet mürettebata teslim edilip yarım bırakılan hayatlar… Tanrılar katında uyanan cüceler… Her bir bilginin altın değerinde olduğu bir çadır… Tüm hayalleri gerçekleştiren altın bir kalem… Gül YEŞİLYURT ÖZSOY’un masal tadındaki öykülerini okurken, bazen kendinizi fantastik bir dünyanın içinde bulacak, bazense gerçeküstücülüğün sizi etkisi altına alıp gözlerinizin kamaşmasına engel olamayacaksınız. Büyülü bir dünya, hiç bu kadar yakın olmamıştı… Getirebildikleri tek şey, Arima’da yaşayan deli kadının sözleri olurmuş. “Ah Arima... Bu kasabada anneler ve kızları yaşardı. Güller eker güller, dikerlerdi. Ah Arima… Bu kasabada güllerden güzel anneleri, daha tomurcuk kızları vardı. Ah Arima… Bu kasabada anneler, gül reçelleri yapardı. Kızları gül suyu kokardı.
