19. yüzyıldan itibaren hızla küreselleşen dünya için zaman çok şey ifade ediyordu. İlerlemeyle eşzamanlı adım atmak, zamanın modern şekilde yönetilmesini ve düzenlenmesini gerektiriyordu. Rasyonel ve verimli zaman kavramı, devletleri ve idarecileri de etkisi altına aldı. Trenlerin ve telgrafların, programların ve çizelgelerin rasyonel zamanının ince ayarlarını yapmak, bunların idaresini elverişli hale getirmek, ulusal sınırların üstüne teknokratik bir zaman ağı atmaya hevesli ulus devletlerin temel uğraşlarından biri oldu. Ancak ulusal zamanların rasyonel ve verimli olabilmesi, diğer ulusal zamanlarla bütünleştirilmelerine bağlıydı. Zamanın Küresel Dönüşümü, küresel zaman reformunun tarihini ele alıyor. Hikâye, ortalama zamanların Fransa ve Almanya’da ulus genelinde uygulanmasıyla başlıyor, ardından Britanya’ya uzanıyor. Avrupa ve Kuzey Amerika’da ülkeler genelinde yayılan ortalama zamanların belgelenmesinden sonra, sömürge ve sömürge karşıtı bir örnek olarak Britanya Hindistanı’nı ele alıyor. Batılı ve sömürge olmayan geç Osmanlı vilayeti Beyrut’ta Arap entelektüeller ve reformcuların zaman yönetimi üzerine tartışmalarına değiniyor. Doğu Akdeniz’deki Müslüman âlimlerin bakış açısını da sergiledikten sonra Milletler Cemiyeti’nin ve dünya genelinde yeniden düzenlenmiş bir dizi takvimi savunan pek çok bireyin ve hareketin incelenmesiyle sonlanıyor.
