“İnziva ve tefekkür, görünüşte takdir edilir, ancak, yönetenler safında, aslında teşvik edilmez ve hoş görülmez. Çünkü içe dönük bir ritüeldir, uyanışa ve farkındalığa yol açabilir. Bu sebeple hükmedenler bireyin kendisiyle baş başa kalmamasına özen göstermek zorundadır ve birey dışa dönük, toplu ritüellerle meşgul tutulur. En kullanışlı yöntemler topluluk halinde uygulanan ibadetlerdir. Böylelikle kişilik, sürü havuzunda eritilir ve kaçınılmaz olarak, zaman içinde, yok edilir. Kişinin kendisini sevmesi ve kendisinden memnun olmasına izin verilmemesi de hayatidir. Kendisini seven ve kendisine değer veren birey özgürleşir ve kontrol edilemez hale gelir. Atlantis’in amacı, kişiye kendisini yetersiz ve değersiz hissettirmek olmalıdır. Din bu noktada en mükemmel enstrümandır. Hatalar kişiliği geliştirir çünkü hatalardan öğrenilir, ders çıkarılır. Kişi hata ile günah arasındaki farkı ayırt edemez hale getirilmelidir. Hatadan öğrenilir ancak günahtan öğrenilmez. Pişman olursun, utanırsın ve tövbe edip bağışlanmak için yaltaklanırsın. Kişinin kalıcı bir suçluluk hissi içinde yaşaması sağlanmalıdır. İdeal toplumun önemli özelliklerinden biri budur.” Loki’nin ağzından şaşkınlıkla bir “Âmin!” çıktı.
