Masal şöyle başlar: Sokakları hecelemeye başladığımız günlerdi. Yaşı bilinmeyen yağmur gibiydi insanlar. Sonlarına benzeyen, denizi ve maviyi bilmekten başka suçu olmayan insanlar; uyuyunca eşit olur, uyanınca sihir bozulur eşitsizlik başlardı. Tanrının ve devletin değilse de doğanın eski öyküleri gibiydi her biri. Oku oku bitmeyen, iyi ki bitmeyen kadınlar. Yaz yaz noktalanmayan, iyi ki noktalanmayan kadınlar. Maviden olma yeşilden doğma Karadenizli kadınlar, su ile ateşin birbirinden anlam alıp anlam vermesine delildi. Hakikat şöyle devam eder: Ve dillerinden sürgün değişik kavimlerin yaşadığı Karadeniz... Hem âhımız hem de aşkımız... Mavi derin, yeşil serin Karadenizli kadınlar. Maviden gün alan yeşile ömür veren kadınlar. Diğer renklerin maviye ve yeşile yardım yataklık yapmak için var olduğu coğrafya... Sırlarla dolu henüz içi açılmamış tarih...
