Yok sayılan her şey, bir zaman sonra çok daha güçlü bir şekilde geri döner. Yas, unutamayışın, hatıraların belgeliği olur sonra. Serdar Aydın son kitabı yas ile çok boyutlu ve şiire de içkin, İmgesel bir yüzleşmeyi kaleme alıyor. Kendine geliyor, kendini buluyor bu kitabıyla. İmgeler ve kimi zaman imgeleşen kavramlar bu yüzleşmenin ulakları olurken, insan’dan umudunu kesen şair doğa’ya, umut’la yöneliyor. Sincaplar, nehirler, nergisler, bordo ve mor bir spektrum içinde de başka orman düşleri… Serdar Aydın şiiri için epik ve yeni bir filizi muştuluyor belki de! uluyan sözcüklerle başlıyor söylencesi bilinmeyen bir ağıt hakikatin sırrında dilini çamurla bezeyeni, kim bilebilir ki şairden başka… kara kurgun vesveseleri unutun, başlayın yeniden hiç’liğe: tanrı size dil verdi, söyleyin, söyleyin, söyle! Ali Hikmet Eren
