Biliyorum, uzun bir yolun yorgunusun. Doğduğun günden beri durmadan yol almaya çalıştın. Kimi zaman ezbere, kimi zaman zoraki, bir noktaya kadar gelebildin.Kimi duraklarda fazlaca soluklandın, kimi duraklarda ise trenin zaten çoktan kaçmış olduğunu düşünüp gideceğin yere doğru yol almaktan vazgeçtin.Bazen gücün vardı çabalamaya, bazense herkesten daha fazla yorgundun, ne yaparsan yap hep aynı yerde saydığını düşünüyordun, ilerlemeye devam etmedin.Bazen senin seçimindi durmak, bazense mecbur bırakıldığın bir zorunluluk. Sebebi ne olursa olsun yol hep çok uzun ve belki de çok karmaşıktı, bu yüzden olmadı.Sadece senin için değil, herkes için böyledir bu...Bazı başlangıçlar hep acı verir. Bazı adımları atmak hep çok zordur. Bazı yollar fazla dolambaçlı, bazı varış noktaları hep çok uzaktır. İnsana olduğu yerden ulaşması oldukça güç görünen bir Kafdağı’dır hayali. Oysa Anka Kuşu misali küllerinden yeniden doğacağı yer de orasıdır ve oraya sadece vazgeçmediği sürece zorlukların geçici olduğunu anlayabilenler varır.
