BOOMERANG Karabağ savaşında cesaret gösteren Azerbaycan askerlerine adanmıştır. Sanam'ın kocası Nasir, yirmi iki yıl önce savaşta kayboldu. Acı çeken genç anne tek çocuğunu tek başına büyüttü. Kiralık bir evde yaşamasına rağmen kızına iyi bir eğitim alabilmek için çok çalıştı. Şafağı beyaz bir elbise içinde - doktor kılığında - görmek Sanam'ın hayattaki en büyük hayaliydi. Artık geceleri hastanede çalışan ve gündüzleri tıp fakültesinde okuyan kızı, her seferinde aynanın karşısında giyiniyor - Sanam'ın büyükanne olma hayali geçiyordu. Bu yüzden kapısına gelen ilk haberciye "evet" dedi. *** SARI YAPRAKLAR Ünlü Letonyalı besteci Raymond Paulsa'ya ve bunu Riga'da yaşayan eski tanıdıklara ithaf ediyorum Sabah erkenden Vilnis'in tek odalı dairesinin kapısı hızla açıldı. Sese uyandı ve kendini yatakta yalnız görünce çabucak kalktı ve yarı çıplak pencereye yaklaştı. Binanın avlusuna park etmiş bir servis arabası Christina yı almaya geldi. Sarışın asker-şoför arabanın arka kapısını açıp onu kibarca oturmaya davet ettiğinde Christina bir an durakladı ve sağ omzunun üzerinden pencereye baktı. Vilnis tek kanadı açılmış pencereden ona seslendi "Gitme Kristin, geri dön!" - O anda arka koltukta oturan albay kadının elini tuttu ve öfkeyle ona doğru çekti. Araba hızla ilerledi ve gözden kayboldu *** NELLİ Geçen yüzyılın seksenlerinin ortalarıydı. O sırada Komsomolskaya Pravda gazetesi Moskova'da Pravda Caddesi'ndeki bir yayınevinde yer alıyordu. "Geri döneceğim ..." başlıklı eleştirel makalenin Rusça el yazmasını okuduktan sonra, gazete çalışanı derinden etkilendi ve Bakü'ye dönmemi tavsiye etti: "Probleminizi halletmek için, yazınızı mektubuma ekleyip Cumhuriyet Gençlik Birliği Merkez Komitesi'ne göndereceğim ..." Ben itiraz ettim. "Bu sadece benim için değil, komünist olma-yan yüzlerce yüksek öğrenim gören genç için bir sorun." Dedim. "Çoğu iş bulamadığı için ülkeyi terk ediyor ve yurt dışına gidiyor ..." Ümit yeri bilip yüz tuttuğum Moskova, deme dünyanın en büyü kentiymiş ... Yazı işleri bürosundan çıkıp başkentin Riga tren istasyonuna taksiyle gittiğimde öyle düşünmüştüm. Paramın geri kalanını talep ettiğimde taksi şoförü, Bakü'deki meslektaşları gibi yüzüme baktı ve kapıyı çarparak gitti. Ve daha fazla hikaye…
