Âşık Sayyad'ın şiirinin temel özelliği, Divan edebiyatı ve halk şiiri özelliklerini taşımasıdır. Aşık Sayyad'ın şiirinde "sanat sanat içindir" ve "sanat toplum içindir, halk içindir" anlayışı hakimdir. Dizgi vahidi olarak; Koşma, Geraylı, Mahnı ve Bayatı'larda dört dize kullanılır. Daha çok eksiksiz ve zengin kafiye kullanılır. Arapça ve Farsça kelime ve eklerle dolu süslü bir dil kullanılmıştır. Âşık Sayyad'da da görüldüğü gibi her divan şairinin hüneri, belli kurallara uyularak kıssa yapmak, sanatsal söylemler ortaya koymak, içeriği yerinde kullanmak ve bu koşullarda etkili bir söylemin güzelliğini yakalamaktır. Konuya değil, konunun işleyiş biçimine önem verildiğinden, aynı konu farklı zamanlarda birçok şair tarafından işlenmiştir. Bu sebeple Leyla ile Mecnun, Yusuf ile Züleyha, Aslı ile Kerem ve... Adını taşıyan bir çok eser vardır. Divan şiiri kaçınılmaz olduğu Sayyad'ın şiirlerinde de Arap ve Fars edebiyatından tanınmış semboller bulunur. İçerik adı verilen bu semboller değiştirilmeden kullanılır.
