1973 yılında Avustralya’da, göçmenlerin dil sorunlarını aşmak için bir kamu hizmeti olarak ortaya çıkan telefonla sözlü çeviri, günümüzde küresel sözlü çeviri şirketlerinin temel hizmet kollarından birini oluşturmakta (Ozolins, 2011) ve özellikle toplum çevirmenliği ortamlarında sözlü çevirmenlere erişim sağlanmasında anahtar bir rol oynamaktadır. Ancak, telefonla sözlü çevirinin küresel sözlü çeviri piyasasındaki yerine ve önemine rağmen, bu çeviri türüne literatürde ve lisans ve lisansüstü düzeyde çeviri eğitimi veren kurumların müfredatlarında pek önem verilmediği görülmektedir. Bu eser, telefonun sadece sese dayalı ortamında, çevirmenlerin görsel öğelere erişim sağlamadan hem çeviri hem koordinasyon görevlerini nasıl yürüttüğünün literatür temelli bir araştırması olmakla beraber temel amacı telefonla sözlü çevirinin yerinde diyalog çevirisinden farklılıklarının vurgulanması ve bu alanın kendine özgü zorluklarının ortaya konulmasıdır.
