“Yalnızlık ışık kadar sessiz olsa da tıpkı ışık gibi en kudretli aracılardandır; zira yalnızlık insan için vazgeçilmezdir. Her insan dünyaya yapayalnız gelir, yine her insan dünyayı yapayalnız terk eder.” 19. yüzyıl İngiliz yazını ile romantik akımın önemli ismi Thomas De Quincey, ustalık eseri Bir İngiliz Afyon Tiryakisinin İtirafları’nın devamı niteliğindeki Suspiria de Profundis’te “psikolojik fantezi” türünün en çarpıcı örneklerini sunuyor. De Quincey’nin çocukluk çağına ait kişisel trajedileriyle afyon bağımlılığını birleştiren eser, okura rüya ile gerçek arasında gidip gelen, yer yer puslu ve karanlık ama derinlemesine bir felsefi irdeleme sunuyor. Mitolojik ve dinî imgelerle harmanlanmış sürrealist anlatımıyla bilinçaltının karmaşık yapısını, insanın içsel yolculuğunu ve toplumsal bağlamdaki varoluşunu sorguluyor. Suspiria de Profundis yalnızca bir bağımlılık hikâyesi değil, aynı zamanda kendi karanlık köşelerinde kaybolmaya yüz tutmuş bir zihnin de yansımasıdır.
