Sevgili okurlar, söylemek isteyip de söyleyemediklerimiz hep olmuştur hayatta. Söylemeye engeller var mıdır? Bazen vardır: Artık geç kalınmıştır, bundan sonra söylemek sonucu değiştirmez, söyleyemezsiniz. Bazen gönülle ters düşer, söyleyemezsiniz. Bazen kendinize, halinize, ahvalinize uymaz, söyleyemezsiniz. Bazen yutkunur, unutur, uyutulur, söyleyemezsiniz. Ama gün gelir söyleyemediklerinizi yazıya döker, kaleme söyletir, kâğıda yazdırırsınız. Bütün bunlar yine duyulur ve yine söylemiş olursunuz. Bilmem anlatabildim mi? Söyleyemedim Sanma ki sızlayan bir yüreğim yok Sanma ki anlamam, sevdalı gözden Kaç kez niyet ettim demeye amma Utandım geceden, söyleyemedim Yıldızlar beynime çarptı kayboldu Gün ortası söndü gökteki güneş Ya kızıl ya kara gördüğüm renkler Dönmedi maviye, söyleyemedim Hep arkandan baktım dalgın gözlerle Kayboldun gittikçe kızıl ufukta Mevsim kışta dondu, gelmedi bahar Kokmadı çiçekler, söyleyemedim ... Prof. Dr. Abdulkadir GÜLLÜ
