Hayatta kalabilmek için başkalarına ihtiyaç duyarız ve insanları “okuma” becerimiz hayatta kalmada başarılı olma ihtimalini artırır. Bizimki gibi bir türün hayatta kalması empatiyle ilgili iki önemli beceriyi gerektirir. İlk olarak, başkalarındaki korku belirtilerini yakalayabilmemiz gerekir. İkinci olarak, çocuklarımızın ilgilenmemiz gereken ihtiyaçları olduğunu kabul etmeli ve biz de özenle bu ihtiyaçları karşılamalıyız. Ancak korkuyu hissedip buna tepki vermek ve başka bir kişinin ihtiyaçlarını okumak bizi mutlaka empatik yapmaz. Bunlar önemli araçlardır ancak empatiye tam anlamıyla dönüşebilmeleri için daha fazla eğitim ve beceri gerekecektir. Empatiyi kişiler arası empati ve sosyal empati olarak ayrıştıran yazar Elizabeth Segal, kişiler arası ve sosyal empati konusunda beceri sahibi olunduğunda, sosyal durumların başarılı bir şekilde yönetilme olasılığının daha yüksek olduğunu savunmaktadır. Sosyal empati, kişiler arası empatinin daha geniş alanda kullanımıdır. İnsanları ve diğer sosyal grupları, onların durumlarını algılayarak ve deneyimleyerek anlama becerisidir. Segal’e göre gruplar arasında empatiyi güçlendirdiğimizde uyumlu, duyarlı ve başarılı topluluklar yaratırız. Tarih boyunca insanlık daha empatik olma konusunda ilerleme kaydetmiştir. Daha empatik olma konusunda etkilenenler, karşılığında başkalarını da etkilemiştir. Empatinin tarihi budur. Empati bir kişiden diğerine, bir gruptan diğerine yayılır, ta ki farklılıklar ortadan kalkana ve “onlar” “biz” olana kadar. Bu yüzden sosyal empatinin anlaşılması önemlidir ve bu kitap da buna hizmet etmektedir.
