İlk kitabı Ağırküre (Everest, 2020) ile yarattığı öykü evrenini Siyah Alfabe ile genişleten Öznur Yalgın, hayatın içini çektiği anları özgün bir gözlem gücüyle ve zamanı tersyüz eden bir yaklaşımla hikâyeleştiriyor. İnsanın kendi sınırları ile insanları birbirinden ayıran sınırların gerilimine odaklanan bu öyküler, başlangıçlar ve sonlar arasında, kalmak ve gitmek arasında, yerliler, yabancılar, evler ve eşyalar arasında savrulanların içindeki çukura kulak veriyor. Dünyanın sonunu anlatan filmler izlemişti Elif, gökyüzünü yarıp gelen ateş toplarını, korkutucu dişleriyle iblisi andıran yaratıkları, kıtaları aşıp dört bir yanı saran salgınları, silahları, robotları izlemişti. Bunların hiçbiri değil şimdi. Sarsıntıyı yaşıyor, çökme sesini, yarı canlı örtünün kayaların aralık ağzından aşağıya kayışını izliyor. İçini çekiyor hayat, Elif’in bildiği hayat.
