Kimseye eyvallah demeden, okur dışında kimseye minnet etmeden… SIĞINTI’nın kahramanı Gülay ve yazarı, edebiyat ve kültür dünyasındaki çıkar ilişkilerine, kadın bireyi ezen toplumsal yapıya karşı bayrak açıyor; Tanzimat’tan günümüze Türk romanının kilometre taşı sayılan tüm yapıtları eleştirel deneme tadında metinleştiren, kimi eleştirmenlerin “başucu kitabım” dediği, TÜRK ROMANINDA KARNAVAL’dan Orhan Kemal’e adanmış DİLLERİNE KURBAN’a, Vüsat Bener, Bilge Karasu, Leyla Erbil, Oğuz Atay’a eğilen DİLİN DÖRT ATLISI’ndan, “Erken Cumhuriyet Dönemi”ni inceleyen, KÖY ENSTİTÜSÜ gerçeğini ekonomi politik arka planı ile çözümlemeye çalışan ANADOLU RÖNESANSI adlı kitabından, 2008 Yunus Nadi ödüllü KİEV’DE AŞK yetişkin öyküsünden beş baskıya ulaşmış DOSTUM KELEŞ çocuk öyküsüne, Alper Akçam’ın beşinci romanı SIĞINTI… “Ben anlatmaya çalışmazsam hiç anlatılmadan kalacağını hissettiğim için yazıyorum” diyen John Berger’den esin alıp devam ediyor. “Okurlarıma gizli bir yetimler ittifakı öneriyorum… Birbirimize yetim yıldızlar gibi göz kırpalım ve tüm hiyerarşileri reddedelim… Korkmayın; evrendeki yıldızlardan fazlası da hiçbir takım yıldıza ait olmayan yetim yıldızlardır. Yetim yıldızlar, takım yıldızların hepsinden fazla ışık verirler…” SIĞINTI’da bir yetim yıldız var; Gülay… Haydi elbirliğiyle Gülay’ın serüvenini okumaya, onunla birlikte yan yana ışımaya…
