Peyami Safa’nın Server Bedi müstearıyla yazıp, 2 Nisan 1953 ila 3 Mayıs 1953 tarihlerinde Son Saat gazetesinde tefrika ettiği Son Şarkı, Perihan isimli genç bir kadının eski sevgililerinden birini trende görmesiyle başlar. Derin aşklardan hoşlanmayan, kıskançlık ve cilve gibi duygulardan uzak olan Perihan, her çiçekten bal almayı sevmektedir. Trende karşılaştığı Sedat’ın perişan bir vaziyette olduğunu görünce, neler olduğunu anlatması için ısrar eder. Sedat, karısının beyninde tümör olduğunu söyleyerek o gece karısı, kendisi ve henüz iki yaşında olan çocuklarıyla intihar edeceğini dile getirir. Onu bu kararından vazgeçirmek isteyen Perihan, bu süreçte bir aşk girdabının içine girecektir. Perihan, daha bir metre mesafeden kendisine bir erkek yaklaşınca kaynamaya başlayan bir kadınken, Sedat’la tekrar karşılaşmasından sonra bir anda erkeklere karşı ilgisiz bir hâle gelir. Perihan, Peyami Safa’nın romanlarından aşina olduğumuz alışılmışın dışında bir kadın karakter olarak belirir. Bu farklı kadın karakterin karşısına diğer eserlerinin aksine olumlu bir figür çıkarmayan büyük romancı, İsmail Alper Kumsar tarafından yayıma hazırlanan Son Şarkı’da en müphem insani duygular üzerinden yapılan muhasebeleri ortaya dökmektedir.
