Bizler dünya denizinde binmişiz bir kayığa, balık tutmak için atmışız oltamızı ve koca deryada boş çektikçe oltamızı, devamlı yer değiştiriyor, umut arıyoruz, yaşam arıyoruz, gelecek arıyoruz. Ama tam bulduk derken, birdenbire elimizden kayıyor. Aydınlık bize tam gelmiyor sanırım. Her zaman bir yanımız gölgede kalıyor... Sen şimdi uzaklarda, ben ise sensizliğe yüreğimde dert topluyorum. O yürek ki ancak sana kavuştuğunda her bir dert kelebek olup konacak aşkımıza, o zaman hasret bitecek. Bir şiir yazmak istedim adını sen koydum ama sensizliği kalem bile yazmadı. Umudum, umutlarım avucumun içinde, korkuyorum kaybolur diye...
