Kelimeler, dile gelip yazıya döküldükçe gerçeklikten uzaklaştırırlar çoğu zaman. En sağlam, en kadim sözler bile mutlak hakikati ifade edebilmek bağlamında sadece birtakım işaretlerden, sembollerden ibarettir. Yazar, insana, topluma ait en yalın, en zengin, en açıklayıcı dillerin ürünü olan en güzel, en kudretli cümlelerin bile evrensel ve içsel gerçeklik karşısında sadece başarılı bir işaret, tesirli bir uyaran ya da kulağa hoş gelen bir sayıklamadan ibaret olduğuna inanmasına istinaden, son yıllarda, inişli çıkışlı hayatının ve içsel dalgalanmalarının neticesi olarak karaladığı birtakım yarım yamalak şiirleri, ancak bir hezeyan ya da sayıklama olarak görmekte ve isimlendirmektedir.
