Azdık ya da çok, ama hep buradaydık. Nice devletler kurduk, kibirli kralları tarihe gömdük; Karanlık, aydınlık, cömert ya da nankör çağlarda, kâh Turukku kâh Etrüsk kâh Türk…Türlü isimlerle ama hep buradaydık. Biz kutlu destanları yazarken, insanoğlu harflerle oynuyor, adını heceliyordu.Bu son gelişimizdi; Alparslan’ın emrettiği yürüyüşümüz. Horasan Meliki Çağrı Bey’in oğlu bizi çağırdığında,Malazgirt önüne çadır kurduğumuzda, Ahmed Yesevî daha doğmamıştı. Baybars daha hakan olduğunu haykırmamıştı.Haçlılar; macera arayan aç üç beş hayduttu… Tanrı’dan yetki alan adamların peşine düşmeyi, onlara arkadaş olmayı, sert adamlarla sırt sırta cenk etmeyi, biz Türkler ezelden beri pek severiz.Hep o cihangirlerden öğrendik vefayı, töreyi…
