Sanatçıları Okumak ya da Hayali Konuşmalar’; Matisse, Picasso, Kandinski, Duchamp, Dali, Leger, Gabo, Moore, Smith, Motherwell, Reinhardt, Warhol, Beuys, LeWitt, Kosuth ve Richter’in kendi metinleri, demeçleri ve röportajları temel alınarak oluşturuldu. Dolayısıyla bu kitap, sanatçı düşüncesinin 20. yüzyılın başından 21. yüzyıla doğru nasıl bir süreçten geçtiğini, nasıl değiştiğini sanatçıların kendi sözleriyle ortaya koyuyor. Şimdiye kadar sanatsal evrim geriye döndürülemez ve gittikçe gelişen bir süreç olarak görülüyordu. Her yeni dönem ve o dönemde ortaya çıkan sanatçılar ve onların eserleri de bir öncekileri aşmış sayılıyordu. Peki ama, günümüz sanatçılarının Duchamp’dan, Duchamp’ın Picasso’dan, Picasso’nun Monet’den, Monet’nin Courbet’den, Courbet’nin Delacroix’dan, (...) ne kadar ilerde ve daha yaratıcı olduğunu iddia edebiliriz ki? Bu konuda, inançlarımızdan başka bizi ikna edecek gerçekten işe yarar bir ölçüt ortaya koyabilir miyiz? ‘Sanat’ dün hangi anlama geliyordu, bugün hangi anlama geliyor? Sanatçılar dün hangi sorunlarla uğraşıyorlardı? Bugün zihinleri meşgul eden sorunlar neler? Mehmet Yılmaz, bu ve benzeri sorunlara odaklanan metinleri sadece derleyip çevirmekle kalmıyor; aynı zamanda bunlar aracılığıyla sanatçılarla ‘hayali olarak söyleşmeyi’ deniyor, bir anlamda onları kendince ‘okuyor’.
