“Artık yeni bir şeylerin olmasını umut etmiyorum, asıl o zaman yalnızlaşıyorum daha çok biliyorum. Kalacağım bir yer aramaktan vazgeçip bu gece de yola devam etmeyi düşündüm. Araca bindiğimde Melina’nın yüzünü hatırlamaya çalıştım, bir fotoğrafı dahi yoktu bende, giderken bıraktığı kadar değildim artık, daha önce de yazmıştım sanırım bunu kaybolmak üzereyim ve çamurlu bir yolda bıraktığım izler gibiydi yüzü, öyle kayıptı artık. Aramamı bekliyor mudur acaba bilmiyorum, bunu sonraki güne erteliyorum, en azından Paspas’ı merak edeceğini düşündüğümden kesin aramam gerekliydi artık. Delilercesine özlüyordum onu, yıl bilmem kaç, küflenmek üzereyim sanki. Bugün tam da ölünecek yaşta olduğumu hissettim. Geç kalıyoruz birbirimize çok geç olmadan da umarım biz oluruz Melina. Burada kimse yok, bir zafer edasıyla kırılmış hayaller de.”
