Mutluluğu, yası bazen kurtuluşu örter. Cümbüş, musalla ve makber ekseriyetledir. İlk beyazda neşeyle saçılır gülücükler. Zamanın ne getireceğini bilemezler. Yarınlar yokmuşçasına daim eğlenirler. İkinci beyazda, itaat son saltanata. Gök kubbede işitince adını, vedaya, başlangıçtır aslında, o ebedi rüyaya. Üçüncü beyazda sönmüştür o çamurdan mum. Her canlı gibi o da toprak olmaya mahkûm. İyisiyle kötüsüyle geçer yoldan umum. Ezelden beridir yanan tunç rengi meşale, karşısında gülgün gölgelikler ve şelale. Yolun sonunda bir ömürden kalan hatırat. ve işte aldığın gönül en büyük zanaat.
