Dünyanın büyük çoğunluğunun hayatına okul olgusunun girişi ancak yüz yılı kapsıyor. Herhalde bu yüzyılda her birimiz yüz bin kere okul kavramını tartışmışızdır. Okulsuzluk, okulun bir alternatifidir. Hepimize başka bir eğitimin mümkün olduğunu gösterir. Çok sağlam argümanlarla donanmıştır. Dünyanın değişik ülkelerinde hayata geçmiştir. Üzerine kitaplar yazılacak kadar deneyim birikmiştir. Okulsuzluğun El Kitabı, eğitimlerini okulsuz yani evde gerçekleştiren öğrencilerin ve onların velilerinin deneyimlerinden hareketle yazılmış bir kitap. Bütün örnekler gerçek ve yaşanmış. Okulsuz eğitimle ilgili okullu olanların kafası karışıkken açıkçası okulsuz öğrencilerin ve velilerin kafaları pek de karışık görünmüyor. Giriş bölümü, okulsuzluk ya da evde eğitim kavramını inceleyerek başlıyor. Ardından tek tek okuma-yazma, tarih, sanat, matematik, yabancı dil ve diğerleri üzerine öğrenme biçimleri ve eğitim materyalleri hakkında ayrıntılı bilgiler paylaşılıyor. “Büyükannem eğitim almamı istedi ve bu nedenle beni okuldan aldı.” diyor okulsuz öğrencilerden biri ve esasında meseleyi tek cümleyle özetlemiş oluyor. Ülkemizde “Eğitim şart!” nidaları, “Haydi Kızlar Okula” kampanyaları, “Köy Enstitüsü” tartışmaları, “İmam Hatipler” kargaşası arasında “Çocukların gerçekten neye ihtiyacı var?” sorusu silikleşip görünmez oluyor. Büyüklerin toplum mühendisliği kaygıları bir müsaade etse de yeni nesillere ihtiyacı olan eğitim verilse. Haydi bunu tartışmaya başlayalım çünkü başka bir eğitim mümkün.
