1980 darbesinden sonra devreye giren siyasal Fetret Devri ni aşma yolundaki girişimlerin önemli bir uğrağı olan ÖDP deneyimi; devrimci bir imkândı. Çeşitlilik içinde birlik ve sosyalist demokrasi ekseninde yüzünü sınıfsız toplum ütopyasına dönmüş ÖDP, beşinci yılında bir dönemecin eşiğine geldi... Partide ÖSP olarak anılan kanadın, parti yönetimindeki çoğunluğuna dayanarak gerçekleştirdiği tasfiyeci politikalar, ÖDP’yi bir ayrışma noktasına getirdi; bu ayrışma, geleneksel sol ilan ettikleri SEP’le; sivil toplumcu, radikal demokrat ve postmarksist bir çizgiye yönelen ÖSP arasında cereyan etti. Partinin diğer öbeklerini de (Ekmek ve Gül, SP, Kızılcık, bağımsız bireyler vd.) dikkate almadan Başkanlık Kurulu bürokrasisi ve başkan Ufuk Uras’la disiplin retoriği ne sarılanlar, ÖDP’nin program ve kuruluş ilkelerini ihlal ederek, öteki ilan ettiklerini partiden ihraç noktasına vardırdılar. Gelinen noktada, ÖDP’nin beş yılda yaşadığı politik sorunlar belirleyici olsa da; ÖSP, partideki krizi hukuk-disiplin çerçevesiyle sınırlamaya çabaladı. Bu noktada ÖSP’liler tarafından geleneksel sol olarak lanetlenen ÖDP’li devrimci Marksistler, partinin likidasyonu girişimi karşısına dikildiler. Partideki tartışmayı Herkes için demokrasi talebiyle, Ben yaptım oldu diyen bürokratik otoritenin tepeden inmeci liğine karşı, Noam Chomsky’nin uyarısındaki üzere yürüttüler: Daima sorgulayın karşınızdaki otoriteyi. Otoriteye gerekirse utandıran, sert, acımasız, irdeleyen sorular yöneltin. Hepsinin ürktüğü, bütün ‘sorun çıkartan sözcüklere’ tutkuyla bağlanın. Tartışma ve sorun çıkarma geleneği, aydın olma olgusunun, insancıllık kavramının ateşlenme odağıdır! ÖDP YAZILARI (TARTIŞMALAR-BELGELER) , ÖDP’deki bu serüvenin hikayesidir...
