“Neoliberal zamanlarda yaşıyoruz. 1970 sonrası doğan tüm kuşaklar bu kuşatıcı toplumsal-kapitalist model içerisinde büyüdü. Neoliberalizmin en önemli özelliği; kapitalizmin ontolojik temeli olan metalaşmayı en üst sınırına kadar taşımaktır. Kuşatıcı bir ekonomik-politik-ideolojik model olarak neoliberalizm her şeyi, herkesi yabancılaştırıyor. Mallar, hizmetler, arkadaşlıklar, dostluklar hatta aile ilişkileri bile piyasada alım satım konusu haline geliyor. Birey için çıldırtıcı bir insan yapımı yaşam modeli bu. İnsanlar bu model içerisinde yabancılaşmasını azaltmak için aidiyet duygusu geliştirmeye çalışıyor. Toplumsal aidiyet mekanizmaları da yetersiz kalıyor. Batı bireyciliği, daha bencil bir bireyciliğe ilerlerken Doğu toplumculuğu, keskin bir şekilde parçalanıyor. Bencil, egoist, çıkarcı bir insan bu modelin doğal sonucu. İnsanlık bu modeli daha ne kadar taşıyabilir tartışmalı bir sorunsal. İnsan ne kadar taşıyıcı bir varlık da olsa, olayların gidişatına bir derece müdahale edebiliyor. İnsanın müdahale zamanı geliyor yine. Eski, ölüyor yeni, ufukta görülüyor. Ölüm hali sekerat hali. Zaman, neoliberalizmin sekerat hali…Zaman, neoliberalizme müdahale zamanı…”
