İlhan Durusel söz oyunlarına, çağrışımlara, söylem kaydırmacalarına, popüler kültür ikonlarına, siyasal olaylara ve tarihsel figürlere yaslanıyor. Nostaljiyi toplumsal ve kültürel metaforlarla işliyor. Geleneksel öyküleme biçimlerini canlandırarak türler ve metinler arası bir zeminde dehlizler oluşturuyor. Kısacası, kendi mitolojisini tastamam bir dil olayına dönüştürüyor. “Nadas Yılkı Aheste”, yazarın deyişiyle “kıvılcım kurgular, ani efsaneler, acele destanlar”dan; marşlar, gazeller, semailer ve masallardan oluşan 37 parçalık bir anlatı cümbüşü. “Gramerci öldü. Dilimiz su topluyor, büyüyor, çürüyor ağzımızda. Şimdi küçük dille yazmak lazım.”
