“Bütün renkler kendi etrafında hızla dönen bir burgaçta birbirine girip bulanıklaşmış gibi.” 2013 Haldun Taner Öykü Ödülü ve 2019 Melih Cevdet Anday Edebiyat Ödülü’nün sahibi Neslihan Önderoğlu’ndan sizi huzursuz edecek, sarsıcı öyküler... Mevsim Normalleri’ndeki öykü kişileri hayatın acımasız gerçekleri karşısında yalnızca hisleriyle sınanmıyor, bilinç dünyalarında da bir mücadele bekliyor onları. Önderoğlu, kendine has gözlem gücüyle yakaladığı kısa an parçalarını ustalıkla detaylandırıyor, okurun hem kalbine hem aklına hitap eden, zihnin parçalı işleyişini ustalıkla yansıtan ve daima sorgulayıp yanıt bekleyen üslubuyla mücadeleye okuru da ortak ediyor. Kendilik ve ötekilik bilinci üzerine düşündüren bu öykülerin sonunda bir soru havada asılı kalıyor: Hepimiz bu kadar iyiysek dünya neden bu kadar kötü? Bunca iyimserliğinle sen. Uyanırken sahte bir şükrün örtüsüyle. Bir şeyle içimize gülsuyunu bulaştırıp tuz serpen. Ağzımızı gerip yüzümüzü çatlatan o gülücükler. Gülücüklerle. Önümüze konulan o yalancı şerbetle. Hiç acımıyormuş gibi. Eksilen senden bir şey değil de. Yalnızca hayatımızda bir tas çorbaymış sanki. Hayatı o katran yüreklerine sokup çıkaran adamlar. Bizi tutup biraz da buramızdan överler. Acıya katlanma gücümüzü. Gövdemizi kaplayan o içli suskunluğu. Unutmaktaki başarımızı. Şikâyetsiz. Yüreğimizi kaplayıveren yosunları. Bir tas çorbanın sükûnetinde.
