Her insanın bir maskesi vardır hayatta, nasıl ki bir pencerenin perdesi varsa içini göstermeyen, bir ağacın gövdesindeki kabuğu, bir kaplumbağanın kabuğu… Düşünsenize, her şeyin somut, saydam ve olabildiğince düzenli olduğunu... Çok sıkıcı olmaz mıydı? Sıkıcı olmasını geçelim, hiçbir şeyin anlamı olmadan bir hayat nasıl geçer, onu sormamız lazım. Tek renk, tek insan tiplemesi, her şey olması gerektiği gibi ama düşünmek yasak, duygu yasak… Bir de bunun tam tersi bir olay var. Her şeyin bir kılıfı olan, her şeyin örtülü bir perdesi olan, hiçbir şeyin doğru olmadığı ve insanların en başta kendileri olmak üzere türlü insanları kandırıp sürekli yolduğu, zarar verdiği, hırpaladığı vb. davranışlar içinde kaybolduğu… İnsanoğlu işte, hangi kalıba koysan sığmıyor…
