Suçun ve pişmanlık duygusunun tarihiyle yazının tarihi aynı gün başlamış olmalıydı. Ah benim suskun kahramanlığım… Telleri koparılmış bir keman gibi suskun kalmak… İçindeki ses olma taşkınını susarak düşünmeyi başarabilmek… Göz, söz, yazı, düş, düşlem, tutku, heyecan, eylem… Yanılgı, suçluluk duygusu, pişmanlık... Baskılanmış bir isyan; gören göz, yasaklanmış bir dilin kekemeliği… Suskunluk… Nasıl sığar bunca duygu bir ruhun karanlık kuyusuna… Unutulmak istenen en unutulmayacak olandır belki… Yazı, para, devlet… Uygarlığın öğeleri. Doğu toplumları için ayak bağı. Hayat işte… Kuruntu olmamalı. Söz. Yazı. Yanılgı. Hop! Hadi bakalım, kurtul şimdi bu kuyudan. Bir doğa mücadelesiyle baş başa giden yazma hikâyesi; masalsı bir aşkla donanınca, böyle bir roman doğuyor işte…
