Kasaba, her zamanki ritminde sakin bir gece geçiriyordu. Kışın keskin soğuk yüzü, dar sokaklarda adeta kol geziyordu. Sokak lambalarının solgun ışıkları, kar tanelerinin üzerine düşerek zemine yansıyan bir huzur havası yaratıyordu. Ancak bu huzur, yalnızca yüzeydeydi. Derinlerde bir yerde, karanlık bir sır sessizliği kesmeye hazırlanıyordu. Gece yarısına doğru, kasabanın en eski yapılarından biri olan saat kulesi tok bir çan sesiyle on ikiyi vurdu. Çanın yankıları, sokakların boşluğunda dalgalandı ve bir süre sonra yeniden sessizlik hâkim oldu. Ama bu sessizlik uzun sürmedi. Polis merkezine gelen acil bir ihbar, tüm kasabayı uykusundan sıçratacak türdendi.
