Modern şiirden önce onun öncülü olan romantizm ve ardından, hepsi modern şiirin kapsamı içinde olan, romantizmin aldığı yeni biçimler (dışavurumculuk, gerçeküstücülük, sembolizm vs.) incelendikten sonra ‘modern’ olarak genelleştirilebilecek şiir ve şair ile bunların daha ileri yönelimleri hakkında konuşulabilir. Kuşak veya başka türlü genelleştirici, kişisel özellikleri silerek görünmez hale getirici, tekil olanı, çoğunluğun ya da genel olanın içinde eritici isimlendirme, kavramlaştırma ve kategorizasyonlar kapitalist- modernitenin, tekil olanı veya şairi yok etmek için kullandığı araçlardandır. Bu nedenle, şiirleri aracılığıyla, amaçları tam da modernitenin kategorize ederek bireysellikleri silmesine karşı öznel duruş sergileme ve bu yolla direniş olan bu şairleri ’60 Kuşağı veya ’80 Kuşağı gibi genelleştirmelerden uzakta, tipolojik olarak bir araya toplayıp tekil olarak değerlendirmenin gerekli olduğu açıktır. Bu yapıldığında ‘60 Kuşağı içinde anılan bir şairin aslında ‘80 Kuşağı içinde anılabileceği veya ’80 Kuşağı içinde anılan bir şairin de ‘70 Kuşağı içinde olabileceği görülür ki, bu da kuşak sınıflandırmalarının işlevsizliğini ortaya çıkarır. Bu kitaptaki şiir incelemeleri söz konusu anlayış çerçevesinde yapılmıştır.
