…ve kertenkeleler direniyordu. Yüzünde hiç olmayacak bir yerde kıl çıktıysa, Yıkanmış pantolonunun cebinden çıkan yüz lirayı kurtarma telaşındaysan, Bir kadının çıplak vücuduna bakmak zorunda olup da bakmaman gerekiyorsa, Rapunzel tutuklandığında canın yanıyorsa, Ağa Camii’nde Hıristiyan Shakespeare’in Yahudi Shylock karakteri bir Türk’le dile geliyorsa, “İnsan mı maymundan geldi yoksa maymun mu insandan uzaklaştı?” diye soran birine, “Onlar biraz önce el ele buradan geçti” diyebiliyorsan... Yaşam devam ediyor demektir. Ve hepsi direnen kertenkeleler sayesindedir. Kertenkeleler sağlam yoldaşlardır. Yaşlanma korkusuna, yalnızlığa, suçluluk duygusuna, kahramanlık arzusuna, kıskançlığa deva olabilirler. Hatta içinde yaşadığınız toplumla yüzleşirken şahit yazabilirsiniz bir kertenkeleyi. Bazen de hiç yaşanmamış bir maziden hikâyeler anlatırken avutur gibi yapıp incitiverirler kalbinizi. Kertenkelelerden ayırmayın gözünüzü.
