Değişen tek şey, birbiri ile kan davalı iki siyasi kutbun, adına sağ-sol kavgası denen silahlı çatışmaları sonucu kana bulanan sokakların rengiydi. Ankara aynı Ankara’ydı, sadece bir süredir sokakları kırmızıydı. Bahçelievler’den gelmezse Cebeci’den geliyordu bir ölüm haberi. Çankaya’da vurulmamışsa biri, Aydınlıkevler’de bir sokağın kuytusunda yatıyordu bir başkasının cansız bedeni. İleride patlayan, bir arabanın egzozu muydu, namlusunu terk eden bir merminin sessizliği bölen sesi mi, en keskin kulaklar bile ayırt edemez olmuştu. Her an her şey olabilirdi, nitekim oldu. Kerem Özakman, 12 Eylül 1980 Darbesi’nden önceki yıllarda Türkiye’deki sağ-sol bölünmesini eksen aldığı "Kan Kardeşi" adlı romanıyla kara mizahın en çarpıcı örneklerinden birini veriyor. Yazar kimi zaman buruk bir tebessüme, kimi zaman da ölümle ve kayıplarla yüzleşmenin acısına, yaşanmışlığın tüm samimiyetiyle sizi ortak ederken kalbinizi ele geçiriyor. Roman, o günleri yaşayanların hatıralarını canlandırırken, genç okurların yakın tarihimizin en önemli dönüm noktalarından birine tanıklık etmesini sağlayarak 78 Kuşağı’yla tanışmasına fırsat tanıyor. Kan Kardeşi, yalnızca politik geçmişin izini sürmekle yetinmiyor; dostluk, çatışma, zamanın dönüştürücü etkisi ve toplumsal belleğin kırılganlığı gibi evrensel temaları da işliyor. Okuyucusunu düşündürüyor, duygulandırıyor ve kendi geçmişiyle yüzleşmeye davet ediyor.
