Endüstriyel toplumun oluşturduğu ‘insan’ yığınları içinde, her sınıftan kişiliklerin iç içe geçmiş ‘denetleyemedikleri’ yaşamlarından çok uzak bir dünyada “öz varlıklarını” sorgulayan ‘’beş insanın’’ yine endüstriyel bir topluma göndermek üzere hazırladıkları küçük bir çocuğun üzerinden, “olması gereken endüstriyel toplumun’’ parodisini yapmaktadırlar. Ancak bunun gerçekleşmesi mümkün müdür? Bu soru havada kalır, cevaplanamaz. Ayrıca “var olma” nedenlerini sorgulamaya başlamış kimselerin, aydınlanma ile yerinde sayma arasındaki bunalımını, “aydınlanma” çizgisine taşımayı amaçlayan bu evrensel yapıtta; “yüzeysel gelişen felsefi diyalogların ardındaki ‘şiirsel derinlik', okuyucuları roman kişileriyle değil, eserin bütünüyle özdeşleştirmesi yoluna gidiyor...”
