Şimdi ben seni seviyorum ya, her şey sen oluverir. Her şarkıda sen çıkarsın karşıma, her filmin başrolünü ikimiz paylaşırız. Her gün dua ederim benim ol diye. Aşka zerre inanmayan ben, aşk böceği olur çıkarım. Seni sevdiğimi bil isterim, ama delice de korkarım bundan. Kaybetmeye dayanamam çünkü, kalbim durur o zaman. Şimdi sen beni sevmiyorsun ya, her uyandığımda göğsüme bir acı oturuverir. Kalkmaz oradan, misafir sanırım, demirbaş oluverir. Gece uyurken de yoklar, yolda sana benzer birini görünce de… Sen beni sevmiyorsun ya, ben herkesten seni kıskanırım. Çünkü sanırım ki, sen âşık olacaksın onlara. Beni tamamen unutacaksın diye düşünür, acıyan kalbime bir bıçak da ben saplarım. Tekrar ve tekrar. Hani şimdi biz imkânsızız ya sevdiğim, bir bakmışsın aşk olmuş dillerde adımız. Belki tek taraflı, belki çift… Sonuçta nefesimizle birlikte sadece yaşam sönmez, umudumuz da söner. Son ana kadar ayakta kalır umut.
