Kağnı; 1932, 1935 ve 1936’da çeşitli gazete ve dergilerde yayımlanan on üç öyküden oluşmaktadır. Kağnı’da ilk öykü kitabı Değirmen’deki toplumcu bakış açısı daha belirginleşmiş, romantik çizgiler ve masal ögeleri yerlerini toplumcu gerçekçiliğin keskinliğine bırakmıştır. Anadolu insanının geri kalmışlığı, fakirliği, devletle olan ilişkisindeki çaresizliği, aydınların bu tablo karşısındaki kayıtsızlığı Sabahattin Ali’yi derinden etkilemiştir. Heyecanlı ve atik kişiliğinin de etkisiyle en ufak bir anlaşma veya temas noktası bırakmaksızın öykülerinde işverene, yöneticiye, ağaya, muhtara, zengine, kolluk güçlerine ve özellikle aydınlara çatmıştır. Toplumun üst gelir tabakasında yer alanları, acımasız ve duyarsız kişiler olarak betimleyerek sistemsel ve kalıcı çözümün öncüllenmesinin gerekliliğini vurgulamıştır.
