Kaf Dağı’na Bakan Ayna, edebiyatımızda örneğine ender rastladığımız türden tam bir poem. Masalların ve destanların bu efsanevi dağı, şiirde, “hakikati gören masal” ile “Hakikatsiz kalan gerçek” in sembolü olarak ele alınır. Şair adeta Kaf Dağı’na dev bir ayna tutarak, kendi küçük masallarımızdan insanlığın büyük masalına giden o çetin yolu aydınlatıyor. Şiirde çok baskın ve güçlü bir leitmotif olarak yer alan Kaf Dağı, varlığı ile insanî değerler hazinesini, yokluğu ile kaos ve boşluğu simgeler. Varlığı gerçek bir zenginlik, yokluğu kendimize ait bir masalımızın olmayışı anlamına gelir ki, bu da çok büyük bir maddi ve manevi yoksulluktur şaire göre… En iyisi Mehmet Çetin’in Kaf Dağı’na tuttuğu aynaya bakarak kendi gerçeğimizi ve kendi masalımızı seyretmek... Buyurun...
