Ahmedî (1334-1412): Tâceddîn İbrâhîm bin HızırAhmedî, Germiyanlı musâhib şairler içinde eserlerininçokluğu ve sanatı bakımından en önde gelenidir. Kaynaklar Ahmedî’nin önce Anadolu’da medreseye gittiği,öğrenimini sonra Mısır’da ilerlettiği, burada hocasının ŞeyhEkmeleddin olduğu, klasik İslam ilimlerini okuduğu, sonra Kütahya’ya yerleştiği konusunda birleşirler. Ahmedî başlıca eserlerini Germiyan Beyleri SüleymanŞah (1361-1387) ve II. Yakûb (1387-1429) zamanındayazmıştır. Dîvân, Cemşîd ü Hurşîd, Tervîhü’l-Ervâh,Bedâyiu’s-sihr fî Sanâyii’ş-şi’r Ahmedî’nin geniş külliyatınıoluşturan eserlerinden başlıcalarıdır. Ahmedî’nin İskendernâme’si İskender’in tarihiyle birlikte bir dünyatarihini içerir, ayrıca ilahiyat, kozmoloji, astronomi,astroloji, fizyoloji, psikoloji ve tıp sohbetleriyle didaktikansiklopedik bir nitelik taşır. Bilgiyle beraber öğüt vermeyiamaçlayan İskendernâme, İskender Romansı’nın Osmanlıedebiyatındaki bir versiyonu olarak değerlendirilir.
