Neydi bizi mutlu kılan şey? Şartlar mı, ruhumuz mu? Ruhumuzsa ne güzel, isteyerek açar gönlümüzdeki çiçekler. Şartlarsa eğer, istememekle hür olan ruhumuz nasıl mutlu eder? Yaşamanın bile bir şartı vardı işte. Ne kadar vazifeni, hayatın senden istediklerini yerine getirsen de karşılığında senin istediğin değil, hayatın sana yakıştırdığı kılığa bürünmeliydin. Böyle mutlu olmayabilirdin ama görünebilirdin: Çünkü herkesin görünmeye ihtiyacı var. Çünkü, herkes başkası için yaşar. İşte, ben bu dengeyi bozacağım. Görevi kendim seçmesem de, kuralları kendim koyacağım. Bir insan yaratacağım ve kimseye muhtaç olmayacağım. Bir insan yaratıp bir insan kurtaracağım!
