“Ey Ateş, sen Ahura Mazda’nın ışığı ve tüm varlıkların birliğisin. Sen, doğal ve tinsel olan her şeyi bir araya getirirsin.” Kutsala dair algımız daima belirli bir yönelişin altında şekillenir. Hacimli Hint metinlerinin daha tek bir sayfasını okumadan Hinduların ineğe taptığına, Mısır kutsal metinlerine dokunmadan Musa’nın firavununa dair önyargılarımız bulunur. Kadim İran’ın ateşe veya Hintlilerin ineğe taptığı düşüncesi bizim için bir haberdir. Ateşe ve ineğe yükledikleri içerikten habersiz olarak bir fotoğraftan yola çıkarak yargıda bulunuruz. Oysa bu kabul Müslümanların Kâbe’ye tapması veya Hıristiyanların ahşap kuklalara iman etmesi kadar tutarsız ve yanlış düşüncelerdir. Müslüman, Kâbe’yi tavaf ederken örtülü bir duvara değil, yüce olan Allah’a tapar. İsa’nın ikonu, samimi bir Hıristiyan için iyi bir insanın dostlarını kendi canından ziyade sevebileceğinin, onların salahı uğruna ömrünü verebileceğinin temsilidir. Yazar ve felsefeci İzzet Erş, h ermenötik alanındaki bu yeni çalışmasında üç farklı mitin merkezi sembolleri üzerinden felsefi, teolojik, ezoterik ve tarihsel bir çözümleme yapıyor. Dağın eteklerinde halen yanmakta olan ateşin etrafında bağdaş kurup, gizil olanın peçesini indirmeye davet ediyor.
