Bir süre önce gözlerini hayata zamansız yummuş ve kısa yaşamları boyunca birbirlerine derin bir dostlukla bağlı kalmış iki yazarın, Rocco Carbone ile Pia Pera’nın hikâyesidir bu. İtalyan yazar Emanele Trevi, bu iki yazarın farklı doğalarını ortaya koyar: Rocco Carbone’nin kendisine musallat olan Erinyeler yüzünden darbe vermeye meyilli; Pia Pera’nınsa önyargısız ve hassas ruhlu, bu yüzden de kolay aldanabilir olduğu için darbe almaya meyilli doğası. Kalemi eline alıp yüzlerini yeniden çiziverir: ilkinin bir deri bir kemik fizyonomisi, belirgin yüz hatları; ikincisinin büyüleyici bir İngiliz hanımefendisi görünümü. Trevi, bu ikilinin farklı davranışlarını da gözler önüne serer: Erinyeler’inin sebep olduğu göstergeler düğümüne takılmış Rocco Carbone’nin basitleştirme takıntısı; Pia Pera’nın hastalık yıllarında cesarete ve iç temizliğe dönüşen utangaç küstahlığı. Dili, üslubu ve kurmacayı kullanma tarzıyla Truman Capote’nin muazzam dilini anımsatan yazar Emanuele Trevi, İki Yaşam’da birbirinden farklı ve bağdaşmaz saplantıları olan iki dostu (anlatıcıyı da sayarsak üç dostu) yayıncılık ve edebiyat dünyasıyla ve 1980’lerle 1990’ların kültürel ikliminde dolaştırırken onları poetikadaki sancılı değişimlerle, epifanilerle ve yaşamın tüm aksaklıklarıyla da yüzleştiriyor.
