Cenâvünî’nin hemen bütün eserlerinde görülen, döneminin insanının ihtiyaçlarını karşılama gayesine yönelik bir ihtisar ve îcâz özelliği bu eserinde de söz konusudur. Esasen, eserin ilk kısmının akaide ilişkin olmasının yanı sıra, her bölümün başına terğib ve terhib hadisleri koyması, eserin bir fetva kitabı olmanın ötesinde evleviyetli olarak iyi kurgulanmış, itikat, ibadet ve –kısmen de olsa- ahlâkı ihtiva eden bir ilmihâl hüviyetinde olduğunun göstergesidir. Daha önce başlangıç seviyesinde “el kitapları” ortaya koyma amacıyla telifine başlanan, ancak sonuçta hacimli ve teknik eserlere dönüşen mecmuaların hedefini bu anlamda Cenâvünî’nin gerçekleştirdiği söylenebilecektir. Cenâvünî’nin Kitâbü’l-Vaz‘’ı, söz konusu eserler gibi sadece fıkhî meselelere hasredilmeyip, önemli ve etkili bir itikat bölümü ihtiva etmesiyle yine onlardan ayrışır. Bir diğer mümeyyiz vasfı da mezkûr eserler farklı âlimlerin kolektif bir ürünü iken, Kitâbü’l-Vaz‘’ın tek müellifin elinden çıkmış olmasıdır.
