AYRILIK Kim vurduya gitti hayallerimiz Kulağımızdan tutup çekmişken ayrılık. Yaralandı söyleyemediğimiz cümleler Talihine binlerce özür borçlu bu kör aşk Hiç vazgeçmiyor, geçmeyecek, Adım adım iz süren yalnızlık. Tüm şüpheleri çürütmüş Delili olmayan yalanlar, Saatler yine yalnızlığa dönüyor. Kâğıttan yaptığımız gemilerimiz çoktan batmış Kimyası bozuk şu düzende, Senden sonra aşk rafa kalkmış, Bir daha ne var, bir daha olsun Gülüşün görülür mü ay tutulmadan? Buralar soğuk, buralar ıssız Kepaze oldu düşlerim, Ömrümün gün batımıydı son gülüşün, Alışamadım bu yalnızlığa, Öyle bir gidişin vardı ki, Bu yüreğe sığmadı ayrılık.
