Bugüne kadar başından neler geçti bilmiyorum. Sen de benimkini bilmiyorsun, hatta çoğumuz birbirimizinkini bilmiyoruz, değil mi? Ama ne olursa olsun, her gecenin bir sabahı olmadı mı? Ya da her kış önce mutlaka bahara, sonra yaza, sonra yeniden kışa kavuşmaz mı? Bugüne dek yaşadığımız her şeyde sence de birçok ortak noktamız yok mu? Ben var olduğuna eminim. Benim de acılarım var, senin de acıların var, yeryüzüne ayak basmış, bu dünyada yaşamış, var olmuş tüm canlıların mutlaka acıları oldu. Peki önemli olan, bu acıların ortasında kalmak mı, kendini bu acıya hapsetmek mi yoksa bu acıdan bir çıkış yolu bulup hayata yeniden sarılmak mı? Hatta belki de daha da güçlenerek sarılmak, kendini çok daha iyi tanımak ya da sana kaybettirdiklerinden ziyade sana kattıklarını düşünerek, “Günaydın!” deyip, “Yeniden!” deyip, “Haydi!” deyip kendini motive ederek yeniden başlamak. Eğer sen de hazırsan, gel, hikâyemizdeki ortak noktaları bulalım. Hazırsan başlıyoruz!
