İlk aydınlanmam o anda geldi çattı. “Kişisel gelişememe böyle oluyor demek…” dedim. Bu kadar zorlama ile zorlayıcı beni benden öte benden ziyade başka bir şeye çeviren. Toplumda kabul görmek, kabul eden güruha dahil olmak için harcanan onca cm. Cetvelin de bir sonu var, az mı çok mu bilmesem de bir baktım ki hala künklerin oradayım. Hala ayağımı bir adım öteye taşıyamadım. Aynı olmaya çalışmaktan işte o saniye vazgeçtim. Aynılaşamayanlardan mısınız? Aynılaşmayı reddedenlerden mi?Delirmeye karar verdim, gelişmek yerine. Öyle hassasiyet göstermeyelim lütfen. Delirmek güzeldir, kirlenmenin aksine. Delirdiğim an “Oh be!” dedim. Kirlensem ne olur, yelken açsam denizlere, lağım derelerinde banyo yapsam ya da gidilmesi gereken limanlara gitsem…
