“Acı çekmenin, ağrı ve ıstırabın, hastalığın öğrencisi olmak: Dile kolay. Öğrenciliğin ne kadar süreceği belirsizdir bir defa; savruluşlarla yaşanacaktır. Ödenecek bedellerin külfeti de öyle. Peki ya sağ çıkılacak olursa? Yaşam, eski alışkanlıkların güdümünde mi sürdürülecektir yeniden? Peki ama ya, eyvah, bilincin ta kendisi hastalanacak, benlik de orta yerinden çatırdayacak olursa?” Özen B. Demir’in yazıları, tıpla edebiyatın etkileşimlerini incelerken geniş anlamda “yazın”a da açılıyor, felsefenin, antropolojinin, psikanalizin, tarihin ve politikanın “sağlık”la ve “hastalık”la, hasta ve hekimle ilişkilerine bakıyor. Olağanüstü geniş bir literatürle sohbete giren, Türkçe ve dünya edebiyatındaki sayısız hasta ve hekim imgesini “muayene eden” yazılar... Romantizmden (romantiklik, hastalık mıydı yoksa tedavi mi!) modernist tıbbiyeli tipine, biyopolitikaya, geniş bir analiz çerçevesi… Başlıbaşına, topyekûn bir düşünce ve duygular tarihi merceği... Hastanın Sonsuz Yolculuğu, “acı çekmenin, ağrı ve ıstırabın, hastalığın öğrencisi olma”nın açıldığı “imgeler coğrafyası”nda, kendisi de edebi tat taşıyan metinlerle, uzun ve zevkli bir seyahat.
