Ey özlemimin adı yâr Gözbebeklerimde aksin, aynalarda suretin olmadıktan Sonra n’eyleyim ben güzellikleri? N’eyleyim sensiz Zamanı, baharı, kırları? N’eyleyim gülü, menekşeyi, Laleyi, zambağı? Gülüşler sensiz boş kana, Ölüşler manasız… Vuslatına koşmayan dakikalar, Saatler anlamsız… Su seninle hayat bana; dualar seninle anlamlı… Sensiz geçen her gecem gönlümde hep gamlı… Ben hasret mahkûmuyum sevgili, Dünyan bana yasaklı… Özleminden çıldırdıkça geceleri, hasretin Her gece yarısı kurdurduğu darağacının Sabır sandalyesine çıkıp sabrımın nabzını Ölçtüm dilimdeki dualarla… Yakardıkça yakardım Allah’a… Geceyi bir tuz gibi bastım yarama Anladım ki acıyan yerim kalmamış… Vurdukça vurdum kalbimin gizli köşelerine Döndüm baktım ki hiç ders almamış… Üstünü örttüm elemlerimin Yorganım kısa geldi hüzünlerime…
