“Şu ağaca yaklaşmayın yoksa zalimlerden olursunuz." (Bakara, 2/35) Sadece Âdem’e değil, âdemoğluna da yasaklanan ağaç benim. Âdem’i cennetten kovduran, âdemoğlunu da cennette barındırmamaya azmetmiş gizli amaç benim. Bataklığı andıran, çırpınanı boğdukça boğan yasak elma benim. Ruhlarda huzur bırakmayan şeytan ile yapılan özel anlaşma benim. “Ah” benim, “Eyvah!” benim, “Yazık, günah!” benim. “Ey insan! Kerim olan Rabbine karşı nedir seni aldatan?” (İnfitâr, 82/6) Ey insan! Düşmedi mi Âdem göklerden? Kovulmadı mı ebedî olan cennetten? Ey insan! Azaptan korkuyorsun da günahları kalbine nasıl alıyorsun? Sevaba ihtiyacın olduğunu biliyorsun da amelsiz nasıl kalıyorsun? Ey insan! Senin mi günah yoksa benim mi? Sen mi daha günahkârsın yoksa avanelerim mi? Ey insan! Eğer günahlar koku verseydi kimse kimsenin yanına yaklaşmazdı. Bilseydi insanoğlu başına gelecekleri bu kadar haddi aşmazdı. Bu kitap ki günahların günah çıkarmasıdır. Bu kitap ki günahların dile gelip insanlığı uyarmasıdır.
