Beni düşünüyorlar canım, benim ne sevdiğimi biliyorlardır elbet, bilmediklerinden ya da düşünmeye üşendiklerinden değil tabii, gönlüm olsun diye “Ne hediye istersin?” diyorlar, aksatmadan her sene sorarlar. Her yıl mutlaka bir hediye alırlar bana. E, ana olmak kolay değil. Böyle değer bilen evlatları, eşi olmasa insanın, her şey ne kadar zor olur. Neler bulmamışlar neler… Oğlum gözleme makinesi bulmuş -onlar öyle demiyor tabii, vafıl makinesi işte, şekilli mekilli, pek güzel. “Anne çikolatalısını yaparsın bununla, çok güzel değil mi, bak...” diyor. Der tabii, der, bir taraftan da ağzının suyu akıyor. Kızım meyve sıkacağı bulmuş, efendim çok etkiliymiş de posasını bilmem ne yapıyormuş. Bak sen! Doğanım da dört kişiye aynı anda kahve yapan Türk kahvesi makinesi bulmuş. O da bunu öve öve bitiremiyor... Burçin Maya Çankaya nahif dili, duru üslubu, derinlikli karakterleri ve güncelliğiyle Türk öykücülüğünde kendine bir yer ediniyor.
