Anadolu’nun birçok memleketinde garibanlığın kapısını doğarken aralayan ve birbirlerini tanımasalar da aynı kaderi yaşayan nice insanlardan biriyim. Yokluk, fakirlik, garibanlık adına her ne denilirse bu şey beni zanaatkâr ve şair olmaya itti. Bazı yetenekler bir sebep olmadan ortaya çıkmazmış, benim de bu şekilde oldu. Memleketime duyduğum sevgi oyduğum her kaşıkta ve söze, kaleme döktüğüm her şiirde etkilemiştir beni. Dünkü Hüzeyfe nerede bugünkü Hüzeyfe nerede? Ömür, cennet Silifke’min Göksu Nehri gibi akıp gidiyor. Ben de bu dünyaya bir iz olarak bırakacağım bu kitabı sevgili eşim Rukiye Hanım’a, canım ikiz kızlarım Asiye ile Zeynep’e ve biricik oğlum Hakan’a ithaf ediyorum. Bu kitap vesilesiyle yıllar önce kaleme aldığım şiirleri sizlerle paylaşıyorum.
